احوال همدیگر را بگیرید؛ در حل مشکلات همدیگر ملول نشوید؛ راز همدیگر را بپوشانید. با هم مجادله و ممارات نکنید. بچه‌های همدیگر را تربیت کنید. مثلاً ممکن است آقای شمشیری (یکی از حضار جلسه) دوست داشته باشد بعضی تذکرات را به بچه‌اش بدهد. اما راه دستش نیست. اما شما راه دستتان است. به شما می‌گوید با بچۀ من رفیق بشو. بعد هم این نکات را به او بگو و کمک کن. گاهی هست که شما می‌توانید بچۀ او را تربیت کنید و او هم می‌تواند بچۀ شما را تربیت کند. این بهترین خدمتی هست که به هم می‌توانید بکنید. یک عده‌ای که با هم اخوت و برادری دارد، خوب است یک هدف مشترک بین خودشان تعریف کنند. مثلاً شما اصفهانی‌ها فاصله‌تان با مسجد جمکران زیاد نیست، می‌توانید ماهی یکبار دسته‌جمعی بیایید و در این حرکت دسته‌جمعی، مثلاً انستان با همدیگر زیادتر بشود. نزد اقای شوشتری بروید؛ آدم خوبی است. با آقای ناصری بجوشید. اینها دنبال این هستند که آقا امام زمان حالش چطور است؟ چه کار دارد می کند؟ همین آقای ناصری خیلی در این حال خودش نور دارد. امام زمان (ع) نفسِ دوست‌داشتنش سازنده است. اصلاً ذکرش سازنده است، به یاد آقا امام زمان (ع)، دورهمی دعای ندبه داشته باشید. بچه‌هایتان هم آرام‌آرام به خودتان ملحق می‌شوند.

تربیت,کودک,امام زمان,جمکران,اصفهان