از همان روزی که دختر کوچکی با ذوق، چادر مادرش را بر سر می‌گذارد و می‌گوید: «من هم مثل مامانم»، مسیر تربیت او آغاز می‌شود. حجاب تنها یک پوشش ظاهری نیست، بلکه احساسی است که از رفتار، نگاه و باور والدین به دل کودک منتقل می‌شود. والدین، به‌ویژه مادر، نخستین الگوی ذهنی فرزند در درک مفهوم حجاب هستند. ۳ تا ۵ سالگی؛ مادر، اولین الگو در این سن، کودک بیشتر از آنکه از سخن تأثیر بگیرد، از رفتار و احساس والدین می‌آموزد. اگر مادر هنگام برداشتن چادر با خستگی و نارضایتی بگوید: «چقدر گرم بود، خسته شدم»، کودک ناخودآگاه حس منفی نسبت به حجاب پیدا می‌کند. اما اگر همان رفتار با آرامش، لبخند و احساس رضایت همراه باشد، کودک در ذهن خود تصویری مثبت از حجاب می‌سازد و آن را با احساس آرامش پیوند می‌زند. در این دوره، آموزش مستقیم لازم نیست؛ تنها کافی است مادر با رفتار مثبت خود، زیبایی و ارزش حجاب را به‌صورت غیرمستقیم منتقل کند. ۶ تا ۷ سالگی؛ نخستین تجربه و آزادی در انتخاب در این سن، کودک نیاز دارد حجاب را تجربه کند، نه اینکه به اجبار بپذیرد. گفتن جمله‌هایی مانند «بدون روسری بیرون نرو» حس محدودیت ایجاد می‌کند، اما پیشنهادهایی مانند «کدام روسری را بیشتر دوست داری؟» حس احترام و اختیار را در او تقویت می‌نماید. در این مرحله، والدین باید اجازه دهند کودک در فضای بازی و انتخاب آزاد، با مفهوم حجاب آشنا شود. ریشه علاقه به حجاب از همین سال‌های ابتدایی و از احساسات و رفتار والدین آغاز می‌شود. اگر این مسیر با محبت و آگاهی طی شود، در سال‌های بعد، حجاب برای دختر نه اجبار، بلکه انتخابی از سر عشق و درک خواهد بود.

کودک,خانواده,کودک و خانواده,حجاب