به مدت یک هفته پس از زلزله مهیبی که در 11 مارس 2011 شمال شرقی ژاپن را لرزاند، کان نائوتو، نخست وزیر ژاپن، در دفترش خواب بود. در حالی که سعی می‌کرد چشمانش را ببندد، تصاویر سونامی ویرانگر و حادثه هسته‌ای رو به وخامت از ذهنش عبور می‌کرد. در روزهای بعد، با افزایش ترس از گداخت هسته‌ای و احتمال تلفات گسترده، کان به فکر تخلیه کل منطقه شهری توکیو، از جمله کاخ امپراتوری و نهادهای دولتی افتاد. با وجود احساس خطر ملموس، یا شاید به همین دلیل ، او این سناریوی آخرالزمانی را برای خود نگه داشت . او در خاطرات خود با عنوان « کابوس هسته‌ای من : هدایت ژاپن از طریق فاجعه فوکوشیما به آینده‌ای عاری از سلاح هسته‌ای» (2017) نوشت: «این وضعیت آنقدر وخیم بود که احساس کردم باید هنگام بیان آن نهایت احتیاط را به کار ببرم .» لینک مطلب: https://www.irthink.com/%d8%a7%d8%af%d8%b1%d8%a7%da%a9-%d8%aa%d9%87%d8%af%db%8c%d8%af-%d8%af%d8%b1-%d8%b1%d9%88%d8%a7%d8%a8%d8%b7-%d8%a8%db%8c%d9%86%d8%a7%d9%84%d9%85%d9%84%d9%84-%d8%a8%d9%8f%d8%b9%d8%af-%d9%85/

ادراک,تحلیل,روابط بین‌الملل