حافظ غزل شماره ۲۶ خوانش غزل بیست و ششم ببین و بشنو... در اینجا: زلف‌آشفته و خِوی‌کرده و خندان‌لب و مست پیرهن‌چاک و غزل‌خوان و صُراحی در دست نرگسش عَربده‌جوی و لبش افسوس‌کنان نیم شب، دوش به بالین من آمد، بنشست سر فرا گوش من آورد به آوازِ حزین گفت: ای عاشقِ دیرینهٔ من، خوابت هست؟ عاشقی را که چنین بادهٔ شبگیر دهند کافر عشق بُوَد گر نشود باده پرست برو ای زاهد و بر دُردکشان خرده مگیر که ندادند جز این تُحفه به ما روزِ الست آن چه او ریخت به پیمانهٔ ما نوشیدیم اگر از خَمرِ بهشت است و گر بادهٔ مست خندهٔ جامِ می و زلفِ گره‌گیرِ نگار ای بسا توبه که چون توبه حافظ بشکست آورده ام با شرح مختصری... لطفا کلیک کنید بر روی این لینک و ویدئو را ببینید: https://aparat.com/v/uegz934 ( برای دیدن همه ی ویدئو های من ...ببینید:) Aparat.com/ahmadsh55 ممنونم که... می بینید... و با فشردن مربع قرمز زیر ویدئو... در آپارات... دنبال می کنید... و با فشردن علامت قلب...می پسندید! و در گروه ها...و برای دوستان... به اشتراک می گذارید! در ایتا هم ببینید در: https://eitaa.com/adabic https://eitaa.com/joinchat/1062797584C4576426f96 ممنونم! # دیوان_حافظ #غزلیات_حافظ #غزل_26_بیست_ششم #حضور_خدا_فراق #عشق_عرفان #حافظ_شرح_غزل #عرفان_معرفت #حضرت_عشق

حافظ,غزلیات حافظ,حافظ غزل ۲۶,انس معشوق,عشق