«آب کم جو، تشنگی آور به دست…» مولانا یادآور می‌شود که راه حقیقت نه در انباشت دانش بیرونی، بلکه در بیداری عطش درونی است. اگر در جانت تشنگی معنا نباشد، هیچ سخن بزرگی در تو اثر نمی‌کند؛ نه کلام عارفان، نه تفاسیر عالمان، و نه حتی کتاب‌های مقدس. اما همین که این قابلیت در درونت زنده شد، همه‌چیز برایت معنا پیدا می‌کند. آنجاست که کوچک‌ترین نشانه‌ها، بزرگ‌ترین آموزگار تو می‌شوند. برگی از درخت می‌تواند برایت مفسر حقیقت گردد، و یک حادثه‌ی ساده، دروازه‌ای به جهان معنا باشد. مولانا می‌گوید: «جمله ذرات عالم در نهان با تو می‌گویند روزان و شبان» ذرات جهان همواره در حال گفت‌وگویند، اما تنها گوشِ جانِ تشنه، توان شنیدن آن نجوا را دارد. این است راز سلوک: به جای جستجوی بی‌پایان آب در بیرون، تشنگی را در خود بیدار کن؛ که وقتی جانت عطشان شد، آب از همه سو به سمتت خواهد آمد. روایتگر: محسن محمد تصویر: مه‌سیما هاشمی بر اساس نسخه‌ی دکتر محمدعلی موحد ابیاتی از دفتر سوم مثنوی کلاس مثنوی‌خوانی نفیر نی ️ حمایت مالی در «نفیر نی» ما به قانونی باور داریم که نه در کتاب‌ها، که در دل‌ها نوشته شده: قانون جبران. اگر با ما هم‌قدم هستید، می‌توانید با همراهی‌تان، در تداوم این حرکت سهیم باشید. ادامه‌ی این راه، نیازمند دل‌هایی‌ست که بخواهند، ببینند، و به‌اندازه‌ی توان‌شان ببخشند. اطلاعات حساب بانکی برای مشارکت 5022-2913-3695-9976 هاشمی- بانک پاسارگاد آیدی تلگرام برای هماهنگی و دریافت اطلاعات بیشتر @nafireney_info #مولانا #مثنوی_معنوی #عرفان #ادبیات_عرفانی #تشنگی_معنا #سلوک #جستجو #حقیقت

آب کم جو,مثنوی خوانی,کلاس مثنوی,ادبیات عرفانی,داستان مثنوی