امام چه حاضر و چه غائب هدایتگر است.

حتما و حتما آن که حجّت غائب است هدایت گری او و عدم ایجاد شک( در دل انسان ها ) باقی است،شک ایجاد نمی شود، ریبه ایجاد نمی شود برای همه، بله اینکه ریبه و شک ایجاد شود خلاف حجّت بودن است . اگر حجت غائب شود و شک ایجاد شود و ریبه ایجاد شود خلاف حجّت بودن حجّت است با اینکه باید اذلال صورت نگیرد. بله اگر عده ای در نبودن (‌امام ظاهرا)‌به ذلالت افتادن این مانعی ندارد . اگر بودن هم به ذلالت می¬افتادند اما اصل رابطه برقرار است اگر چشم باز میکردند حجّت برای ان¬ها هم تمام بود اگر آن ها هم دقّت میکردند و فاصله نمی¬گرفتند حجّت برای آنها هم تمام بود حجّت غائب نیست که عده ای به ذلالت وحیرت بی¬افتند، امکان ندارد .