‎نمایشگاه انفرادی نقاشی و حجم آثار بهاره رئیسی با عنوان متامورفوز گالری شیرین

مجید پناهی جو
مجید پناهی جو

ساخت کلیپ از مجید پناهی جو https://majidpanahi.com/ وبسایت مجید پناهی جو مجید پناهی جو متخصص عکسبرداری و فیلمبرداری از آثار هنری ینک عکسهای 360 درجه نمایشگاه : https://360cities.net/image/pro/shirin-art-gallery-sep-2025-bahareh-raeesi-metamorphosis-01 https://360cities.net/image/pro/shirin-art-gallery-sep-2025-bahareh-raeesi-metamorphosis-02 بهـاره رئیسـی، (متولـد ۱۳۵۴، تهـران) نقـاش و مـدرس هنـر اسـت. او کارشناسـی ارشـد نقاشـی از دانشـگاه تربیـت مـدرس و کارشناسـی نقاشـی از دانشـگاه آزاد اسلامـی دارد و عضـو انجمـن نقاشان ایران و چــند نــهاد هــنری معتــبر است. بهاره تاکنون پنج نمایشگاه انفرادی در تهران و مازندران برگزار کرده و در بیش از سی نمایشگاه گروهـی در ایـران، اروپـا، آمریـکا و کانـادا شـرکت داشـته اسـت. همکاری هـای بین رشـته ای او بـا آهنگسـازان معاصر در رویدادهایی همچون دوسـالانه موسـیقی ونیز ۲۰۱۶ و جشـنواره رزونانس ۲۰۱۷ ایتالیــا جلــوه ای بین المللــی بــه کارنامــه اش بخشــیده اســت. بهاره در این مجموعه از قوطی‌های بازیافت شده برای ساخت احجام و بسترهای هنری استفاده کرده است. این انتخاب نه تنها نشانه‌ای از توجه او به مسائل محیط‌زیستی است، بلکه به نوعی استعاره از «تغییر» و «دگرگونی» در آثارش به حساب می‌آید. وی با استفاده از مواد بازیافتی، از جمله قوطی‌های پلاستیکی ، در تلاش است تا در قالب هنر، به نوعی به فرهنگ مصرف‌گرایی و ضایعات زیست‌محیطی عصر حاضر اشاره داشته باشد. این احجام که پیش از این به عنوان دورریز شناخته می‌شدند، حالا تبدیل به عنصر اصلی نمایشگاه او و یک اثر هنری شده‌ است و در واقع کمک به بازسازی و تغییر درک ما از این اشیاء بی‌ارزش، میپردازد. بهاره درباره‌ی این مجموعه اینگونه بیان می‌کند: ببین جانم، دستِ تو نیست؛ این پاندمی، مشکلِ همه‌ی عالَمه! . . . عزیزم، تهرانی؟ صداها رو می‌شنوی؟ یعنی جنگ شده… مدتی پیش شنیدم، جانورشناسی می‌گفت: اگر نسلِ انسانِ خردمند، همین امروز منقرض شود، علمِ جانورشناسی شاید بتواند او را با عبارتی اینچنین کوتاه توصیف کند «جانوری با حیاتِ کوتاه‌ مدتِ تقریباً دویست و پنجاه‌ هزار ساله، که آمد، پلاستیک را به زمین افزود و رفت». سال‌ها بود که ظرف‌های پلاستیکیِ دور ریختنی، به مثابه نمادهایی از «جبر روزگار»، با ذهنم زورآزمایی

بهاره رئیسی,گالری شیری,کلیپ معماری,ساخت تیزر,عکاسی حرفه ای

توضیحات

ساخت کلیپ از مجید پناهی جو https://majidpanahi.com/ وبسایت مجید پناهی جو مجید پناهی جو متخصص عکسبرداری و فیلمبرداری از آثار هنری ینک عکسهای 360 درجه نمایشگاه : https://360cities.net/image/pro/shirin-art-gallery-sep-2025-bahareh-raeesi-metamorphosis-01 https://360cities.net/image/pro/shirin-art-gallery-sep-2025-bahareh-raeesi-metamorphosis-02 بهـاره رئیسـی، (متولـد ۱۳۵۴، تهـران) نقـاش و مـدرس هنـر اسـت. او کارشناسـی ارشـد نقاشـی از دانشـگاه تربیـت مـدرس و کارشناسـی نقاشـی از دانشـگاه آزاد اسلامـی دارد و عضـو انجمـن نقاشان ایران و چــند نــهاد هــنری معتــبر است. بهاره تاکنون پنج نمایشگاه انفرادی در تهران و مازندران برگزار کرده و در بیش از سی نمایشگاه گروهـی در ایـران، اروپـا، آمریـکا و کانـادا شـرکت داشـته اسـت. همکاری هـای بین رشـته ای او بـا آهنگسـازان معاصر در رویدادهایی همچون دوسـالانه موسـیقی ونیز ۲۰۱۶ و جشـنواره رزونانس ۲۰۱۷ ایتالیــا جلــوه ای بین المللــی بــه کارنامــه اش بخشــیده اســت. بهاره در این مجموعه از قوطی‌های بازیافت شده برای ساخت احجام و بسترهای هنری استفاده کرده است. این انتخاب نه تنها نشانه‌ای از توجه او به مسائل محیط‌زیستی است، بلکه به نوعی استعاره از «تغییر» و «دگرگونی» در آثارش به حساب می‌آید. وی با استفاده از مواد بازیافتی، از جمله قوطی‌های پلاستیکی ، در تلاش است تا در قالب هنر، به نوعی به فرهنگ مصرف‌گرایی و ضایعات زیست‌محیطی عصر حاضر اشاره داشته باشد. این احجام که پیش از این به عنوان دورریز شناخته می‌شدند، حالا تبدیل به عنصر اصلی نمایشگاه او و یک اثر هنری شده‌ است و در واقع کمک به بازسازی و تغییر درک ما از این اشیاء بی‌ارزش، میپردازد. بهاره درباره‌ی این مجموعه اینگونه بیان می‌کند: ببین جانم، دستِ تو نیست؛ این پاندمی، مشکلِ همه‌ی عالَمه! . . . عزیزم، تهرانی؟ صداها رو می‌شنوی؟ یعنی جنگ شده… مدتی پیش شنیدم، جانورشناسی می‌گفت: اگر نسلِ انسانِ خردمند، همین امروز منقرض شود، علمِ جانورشناسی شاید بتواند او را با عبارتی اینچنین کوتاه توصیف کند «جانوری با حیاتِ کوتاه‌ مدتِ تقریباً دویست و پنجاه‌ هزار ساله، که آمد، پلاستیک را به زمین افزود و رفت». سال‌ها بود که ظرف‌های پلاستیکیِ دور ریختنی، به مثابه نمادهایی از «جبر روزگار»، با ذهنم زورآزمایی