ناصر تقوایی نه تنها در فیلمسازی درخشان بود که با فیلم نساختنش در این سال‌های ابری و کسل هم درخشید. او تن نداد، به هیچ‌چیز جز سینما تن نداد و این زیبایی مطلق کارنامه فیلمسازی اوست. فیلمسازی که نگاهی شدیدا سیاسی و انتقادی داشت اما بلد بود چطور فیلم بسازد که اثر نهایی سیاست‌زده و حراف نباشد...سینما باشد...خود خود سینما... تقوایی یادآوری کرد که گاه فیلم‌نساختن می‌تواند به‌اندازه فیلم‌ساختن اهمیت و ارزش داشته باشد. ناصر تقوایی فقید هرچند از یک جایی به بعد دیگر فیلم نساخت اما از معدود فیلمسازانی بود که ارتباطش با سینما نه تنها قطع نشد که باری سنگین‌تر از فیلمسازی را بر دوش کشید و آن تربیت نسل جوانی بود که سینما را در آموزشگاه‌های مختلف از او یاد گرفتند. ناصر تقوایی چه در میان ما باشد و چه نباشد، چه فیلم می‌ساخت و چه نمی‌ساخت، هرگز از حافظه‌ی جمعی تاریخ سینمای ایران پاک نخواهد شد و برای ما خوره‌ی فیلم‌ها همیشه در شمار بهترین و مهم‌ترین فیلمسازان ایرانی باقی خواهد ماند، مهم هم نیست چند فیلمساز ایرانی کاردرست و درجه یک در آینده‌ی سینمای ایران ظهور کنند... نام ناصر تقوایی برای همیشه بر سر در سینمای ایران حک شده و چه بسا فیلم‌سازان بزرگ آینده، چه مستقیم و چه غیرمستقیم محصول نگاه پرفروغ ناصر تقوایی عزیز و حالا فقید باشند. او خود خود سینما بود...

ناصر تقوایی,درگذشت ناصر تقوایی,ناخدا خورشید,کاغذ بی خط