می‌روم که به کنسرت برسم نوشته‌ی شمس لنگرودی در این روایت، موسیقی فقط نغمه‌ای شنیدنی نیست؛ ضرب‌آهنگی است که در تاروپود زبان تنیده می‌شود، و شعری‌ که از تاریکی به روشنایی سربرمی‌آورد. مرادخان، راوی تنها و پنهان داستان، هر واژه را چون نتی می‌نوازد و هر تصویر را به استعاره‌ای از ترس، امید و یادآوری بدل می‌کند. در این رمان از شمس لنگرودی که نشر افق منتشر کرده است، داستان و موسیقی و شعر به هم می‌رسند تا متنی بسازند که بیش از خواندن، باید شنید و زیست.

شمس لنگرودی,رمان,مصاحبه و گفتگو,مصاحبه اختصاصی,نشر افق