رابطه‌ی ما با فرزندانمان باید از جنس رفاقت باشد؛ نه از جنس فرمان و قضاوت. بگذاریم ما اولین رفیق و محرم اسرارشان باشیم. خانه‌ای امن که عمیق‌ترین ترس‌ها و زیباترین آرزوهایشان را بی‌هیچ نگرانی در آن با ما در میان بگذارند. حضورمان چنان پُررنگ باشد، آنقدر سرشار از آرامش و تکیه‌گاه، که اگر روزی نبودیم، جای خالی‌مان نه یک حفره‌ی ترسناک، که یک دلتنگی عمیق برای امن‌ترین آغوش دنیا باشد. بزرگترین هدیه‌ی ما به فرزندانمان، امنیتِ حضور ماست️

تربیت آگاهانه,خانواده,پدر و مادر