سخنان فرانسیس فورد کاپولا درباره شاهنامه آوا : تهمینه یاسمی شاهنامه، حماسه شاهان، چندسال پیش برای نخستین بار به دست من رسید و من آن را به سرعت و با ولع خواندم. احساس کردم گنجینه‌ای در حد و اندازه‌های گیلگمش یا حماسه‌های هومر را کشف کرده‌ام. البته این بار از ایران باستان. این اشعار به فرم فعلی، حدودا در قرن یازدهم و توسط شاعر پارسی فردوسی سروده شده است و خوشبختانه با داستان‌ها و اسامی پادشاهانش توقعاتم را برآورده کرد. البته حقیقتا با آن‌ها کاملا هم بیگانه نبودم. و به یاد آوردم که در رباعیات عمر خیام هم به آن‌ها اشاره شده بود. که در دوران دبیرستان آن‌قدر دوستش داشتم که به دختران مورد علاقه‌ام هدیه می‌دادم. شاید بهتر است جمشید و کیقباد را از مجموعه شاهنامه در نظر نگیریم؛ خب ما چه کار به کیقباد بزرگ یا کیخسرو داریم؟ اما من برای بار دوم خود داستان‌ها را می‌خواندم و دیدم چقدر جذبشان شدم. در میان شور شگفت‌انگیز شاعرانه، این متنی است متقن با درونمایه توارث و توالی. داستان پادشاهان و پسران با نخ اصلی قصه که مسئله غامض و ناگزیر توارث است.

شاهنامه,شاهنامه فردوسی,شاهنامه خوانی,باشگاه شاهنامه پژوهان,فرانسیس فورد کاپولا