در این کارگاه آموزشی بر این اصل حیاتی تأکید شد که هسته اصلی روابط خانوادگی سالم، نه در تغییر دادن یکدیگر، که در «پذیرش» متقابل و تلاش برای «تفاهم» است. هنگامی که انرژی خود را بر تغییر اعضای خانواده متمرکز کنیم، دروازه‌های مقاومت و کشمکش را گشوده‌ایم. راهبرد خردمندانه این است که به جای بزرگنمایی تفاوت‌ها، بر دارایی‌های مشترک خود تمرکز کنیم؛ اشتراکاتی چون ارزش‌های خانوادگی، خاطرات شیرین یا اهداف مشترک. این مشترکات، پل‌های محکمی برای درک کردن و درک شدن هستند. سواد ارتباطی به ما می‌آموزد که در گفتگوها، قصد بر پیروزی نیست، بلکه همدلی و شنیدن بدون پیش‌داوری هدف است. به‌موازات آن، سواد عاطفی کمک می‌کند تا احساساتمان را به گونه‌ای بیان کنیم که طرف مقابل را نادیده نگیرد. در برخورد با نسل جدید، این پذیرش به معنای احترام به هویت مستقل، علائق و سبک زندگی آنان است، حتی وقتی که با انتخاب‌های ما همخوانی ندارد. وقتی فضای خانواده از قضاوت و اجبار خالی شود، اعتماد جایگزین آن شده و زمینه برای تفاهم عمیق‌تر فراهم می‌گردد. در نهایت، خانواده‌ای شکوفا خواهد شد که در آن اعضا، خودِ واقعی‌شان را بدون ترس از طرد شدن، ارائه دهند و پیوندها بر اساس احترام به تفاوت‌ها و تقویت مشترکات استوار شود.

وحیدحجتی نیکو,خانواده,دانشگاه,مشهد,ارتش