ترانه قبر خالی از امیرحسین بنار

«هنر حاصل رنج انسان‌هاست» «قبر خالی» دلواپسم، دلواپسی‌م معنا نداره این زندگیمه،زندگی‌م فردا نداره توی سرم اعداد مشغولن به کشتار من احتمالِ مردنم اما نداره هی دست و پا توو باتلاق حسرت از نو واسه کسی که واسه رفتن پا نداره غربت همیشه غربته هر سمتِ این مرز! وقتی یه بی‌نشون توو دنیا جا نداره من موندم و تنهاییِ یه قبر خالی که ساعتم از انتظارش نا نداره پانوشت: گاهی باید با همین رنج‌ها یکی شد و ترانه ساخت. همیشه معتقد بوده‌ام و هستم که هنرمند باید در اثرش دغدغه‌مند باشد. اینکه قرار است چه بگوید و اینکه بداند قرار است سرنوشت اثرش چه شود. «قبر خالی» از آن کارهاست که برایش مردم و زنده شدم تا بشود. چون باید می‌شد، چون همین شدن‌ها رسالت هنرمند را می‌رساند. و لذت نتیجه‌ی دغدغه‌مندی‌ام بر موسیقیِ این اثر که در آینده‌ای نزدیک خواهید شنید را تمام و کمال حس کردم. از اهالی قبیله‌ی خورشید و برادر عزیزم سید احمد حسینی برای ثبت این لحظه و اعتبار بخشی به ترانه‌ی این حقیر سپاسگزارم.

امیرحسین بنار