دلایل انتخاب گیربکس‌های مرکبی انتخاب گیربکس‌های مرکبی معمولاً بر اساس مزایای مهندسی و تخصصی آن‌ها صورت می‌گیرد. 1. دستیابی به نسبت کاهش بالا در ابعاد فشرده مثال: در گیربکس‌های حلزونی-هلیکال، مرحله حلزونی کاهش دور اولیه و بسیار بالایی را ایجاد می‌کند و مرحله هلیکال، کاهش دور نهایی و افزایش گشتاور را به صورت بهینه انجام می‌دهد. نتیجه: نسبت کاهش کلی بسیار بالاتر از یک گیربکس تک‌مرحله‌ای با ابعاد مشابه. 2. بهینه‌سازی راندمان مشکل: گیربکس‌های حلزونی راندمان پایینی (حدود ۵۰-۹۰%) دارند اما کاهش دور بالایی ارائه می‌دهند. راه‌حل: در ترکیب حلزونی-هلیکال، مرحله حلزونی کاهش دور اولیه را با هر راندمانی انجام می‌دهد، اما مرحله هلیکال (که راندمانی حدود ۹۵-۹۸% دارد) بخش عمده انتقال قدرت را با راندمان بالا انجام می‌دهد. نتیجه: راندمان کلی سیستم نسبت به یک گیربکس حلزونی محض، به‌طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. 3. انعطاف‌پذیری در طراحی و جانمایی مثال: گیربکس مخروطی-هلیکال امکان تغییر جهت چرخش محور (معمولاً ۹۰ درجه) را فراهم می‌کند در حالی که مرحله هلیکال امکان کاهش دور و افزایش گشتاور را با راندمان بالا فراهم می‌نماید. نتیجه: طراحان می‌توانند گیربکس را در فضاهای محدود و با الزامات خاص مکانیکی جایگذاری کنند. 4. توزیع بار و افزایش طول عمر مکانیزم: در گیربکس‌های مرکبی، بار و گشتاور بین چندین مرحله و مجموعه چرخ‌دنده توزیع می‌شود. نتیجه: بار وارد بر هر مجموعه چرخ‌دنده کمتر شده، استهلاک کاهش یافته و طول عمر کلی گیربکس افزایش می‌یابد. 5. کاهش سروصدا و ارتعاش مثال: استفاده از چرخ‌دنده‌های هلیکال (که ذاتاً کارکرد بی‌صداتری دارند) در ترکیب با سایر انواع چرخ‌دنده. نتیجه: کارکرد کلی گیربکس نرم‌تر و بی‌صداتر می‌شود که در کاربردهای requiring شرایط کاری آرام بسیار مهم است. 6. کاربردهای ویژه و سنگین مثال: در صنایعی مانند فولاد، سیمان، معدن و کشتی‌سازی که نیاز به گشتاورهای بسیار بالا و کارکرد reliable در شرایط سخت وجود دارد.

گیربکس مرکبی,گیربکس,گیربکس مرکب