برای ادامه مطالب همراه ما باشید در پاییز 1895 یک نگهبان به نام لیلارد به مطب یک درمانگر که مشهور به استفاده از درمان های نا متعارف ولی موفق بود وارد شد. این درمانگر که پالمر نام داشت در دورانی پیش از وضع قوانین صدور مجوز طبابت در آمریکا و در زمانی که به ویژه در باختر میانه پزشکان هیچ آموزش رسمی ای نداشتند طبابت می کرد. او که اصول کالبد شناسی (آناتومی ) و فیزیولوژی را با خودآموزی فرا گرفته بود به عنوان یک درمانگر بسیار موفق که با استفاده از مانورهای فیزیکی روی بدن بیماران به شفای آن ها می پرداخت معروف بود. لیلارد که در واقع مسئول مراقبت از دفتر کار پالمر بود از 17 سال پیش زمانی که در یک جای شلوغ کار می کرد به علت فشار بیش از حد شنوایی خود را از دست داده بود. پالمر پس از معاینه مهره ی برجسته ی دردناکی در ناحیه ی قفسه ی سینه ی او  پیدا کرد و با یک فشار محکم آن را به جایگاه خود بازگرداند. این حرکت پالمر منجر به بازگشت شنوایی لیلارد شد و این واقعه سرآغاز ظهور کایروپرکتیک به عنوان یک طب بود. باید توجه داشت که دستکاری ستون مهره ها به منظور درمان بیماری تقریبا در تمامی سنن پزشکی از یونان باستان گرفته تا ساکنان جزایر اقیانوس اطلس و نیز بومیان آمریکا مطرح بوده است. با این وجود این پالمر بود که برای اولین بار فرضیه ی تداخل مفاصل در عملکرد اعصاب را مطرح کرد که این نظریه در همان زمان که اوج شکوفایی طب طبیعی بود به سرعت نیز رواج یافت

فیزیوتراپی , کایروپراکتیک , قولنج