جزوۀ 991 محفوظ در کتابخانۀ آستان قدس رضوی، بخشی از یک قرآن سی‌پاره است که به‌ نظر می‌رسد یکی از واپسین قرآن‌های نفیس ایرانی در قالب رَبعه (چندجلدی) باشد؛ نسخه‌ای که صورتی کامل از برترین ویژگی‌های قرآن‌پردازی ایران را به نمایش می‌گذارد. نامِ کاتب، واقف، تاریخ و محلِ کتابتِ این نسخه مشخص نیست؛ زیرا اجزای آن پراکنده شده است. بااین‌حال، ویژگی‌های صوری‌اش از تعلّق به سبکی منسجم خبر می‌دهد که جستجوی دقیق‌تر آن، نکاتی از یکی از مراکز قرآن‌نگاری فعال ایران در سدۀ نهم و دهم هجری قمری را روشن می‌کند. جزوۀ 991 محفوظ در کتابخانۀ آستان قدس رضوی، پارۀ سی‌ام از قرآنی سی‌پاره بوده که در ابعاد 21 × 5/29 س.م.، با یازده سطر در هر صفحه، به قلم مُحَقَّق، ثلث و نَسخ تهیه شده است. این پاره دارای 19 برگ و آغاز و پایان آن کامل است. دوازده پارۀ دیگر از این مصحف نیز در کتابخانۀ آستان قدس رضوی نگهداری می‌شود که همگی به‌ترتیب از شمارۀ 979 تا 990 فهرست شده‌اند. نام خوشنویس : ناشناس انواع خطوط : ثلث، نسخ، محقق تاریخ کتابت : سده نهم و دهم هجری قمری نسخه : کتابخانه آستان قدس رضوی

قرآن کریم,نسخه خطی,فاکسیمیله