در گردنهٔ حیران، پاییز چون شاعری عاشق، با قلمی از مه و رنگ، بر برگ‌های افرا و بلوط غزل می‌نویسد. نسیم خنک کوهستان، عطر خاک نم‌خورده را در دل جاده می‌پراکند، و مهِ نرم و سپید، چون پرده‌ای نازک، کوه و دره را در آغوش خود می‌گیرد. در اینجا، هر برگِ زرد، خاطره‌ای از تابستان است و هر نغمهٔ باد، نوای وداعی دلنشین با خورشید گرمِ دیروز.حیران… نامی که برازنده‌ترین وصف برای این شگفتیِ خاموشِ طبیعت است.

گردنه حیران,فصل پاییز,طبیعت