سه دهه گذشته جهان شاهد یک دوره از ناآرامی­، درگیری و فجایع انسانی در محیط بین ­المللی بوده است. پایان جنگ سرد به عنوان یک پارادایم تثبیت یافته، نظم ذهنی نظریه پردازان و سیاست­ ورزان حوزه سیاست خارجی و روابط بین­ الملل را بر هم زد. دوران جنگ سرد با به وجود آوردن یک چهارچوب ملموس تحلیلی، ورطه روابط بین ­الملل را به صحنه ­ای پیش بینی پذیر بدل کرده بود. چشم انداز پایان جنگ سرد با سلسله­ ای از وقایع و فعالیت ­ها در ایالات متحده مصادف شد که به واسطه ادراک پیروزی از آنچه رخ می ­نمود، تلاش می­ کرد تا نظم نوینی را بر مبنای نگاه خود پایه ریزی کند. این فعالیت ­ها بیشتر در موسسات تحقیقاتی، اندیشکده ­ها و محیط ­های دانشگاهی در حال رخ دادن بود و به غیر از فعالیت ­های عملیاتی، در بعد مفهومی نیز در حال پیگیری بود. سرعت در تحولات جهانی و نیز سیالیت صحنه بین ­المللی، در هر حال باعث خطاهای محاسباتی و اقدامات ناصحیح متعددی شد. این ادراک­ های اشتباه درباره قدرت بازیگران جهانی، هم قدرت­ های بزرگ و هم متوسط را با درجات مختلفی به اشتباه کشاند.

دانشگاه تهران,نظم جهانی,جواد ظریف,علی لاریجانی,علی اکبر صالحی