آیا من به دادوستدی که در روز اَلَست با خدا کرده ام شادمان و وفادار هستم؟

مگر خدا در آیه ی ۱۱۱ سوره ی توبه نفرموده که ما(زندگی-خدا) جان و مالِ(همانیدگی ها) مؤمنان(انسانِ های فضاگشا) را به بَهایِ بِهشتِ این لحظه خریده ایم. پس من باید از خودم بپرسم چرا تنها مُشتریِ خودم را که خدا است مُعَطَل نگه می دارم و همانیدگی ها را از مرکزم پاک نمی کنم و به فکر مشتری هایِ این دنیا(مَردُم) و تایید و توجه آنها هستم،مگر آنها در تمامِ طول عمر من به من چه داده اند.باید بدانم که مَردُم اصلا چیزی ندارند که بخواهند به من بدهند.