حافظ غزل شماره ۲۱ خوانش غزل بیست و یک

حافظ غزل شماره ۲۱ خوانش غزل بیست و یک ببین و بشنو... در اینجا: دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست گفت با ما منشین، کز تو سلامت برخاست که شنیدی که در این بزم، دمی خوش بنشست؟ که نه در آخرِ صحبت به ندامت برخاست شمع اگر زان لبِ خندان به زبان، لافی زد پیشِ عشاقِ تو شب‌ها به غَرامت برخاست در چمن، بادِ بهاری ز کنار گل و سرو به هواداریِ آن عارض و قامت برخاست مست بگذشتی و از خلوتیانِ ملکوت به تماشایِ تو آشوبِ قیامت برخاست پیشِ رفتار تو پا برنگرفت از خِجلت سروِ سرکش که به ناز از قد و قامت برخاست حافظ این خرقه بینداز مگر جان ببری کآتش از خرقهٔ سالوس و کرامت برخاست حافظ از عشق می گوید و از سختگیری معشوقی نازنین... ولی در لایه ی عمیق عرفانی از سختی و پر بلا بودن قرب می گوید ... که باید سالک واصل... مراقب باشد... مراقب ادب حضور... و گرنه... شاید... رانده شود از قرب! لطفا کلیک کنید بر روی این لینک و ویدئو را هم ببینید: https://aparat.com/v/aKYDx ( برای دیدن همه ی ویدئو های من ...ببینید:) Aparat.com/ahmadsh55 ممنونم که... می بینید... و با فشردن مربع قرمز زیر ویدئو... در آپارات... دنبال می کنید... و با فشردن علامت قلب...می پسندید! و در گروه ها...و برای دوستان... به اشتراک می گذارید! در ایتا هم ببینید در: https://eitaa.com/adabic https://eitaa.com/joinchat/1062797584C4576426f96 ممنونم! # دیوان_حافظ # غزلیات_حافظ # غزل_۲۰_حافظ # حضور_خدا_فراق # عشق_عرفان # حافظ_شرح_غزل # عرفان_معرفت # حضرت_عشق

حافظ غزل ۲۱,سختی قرب