دوست دارم من ترا (I love you)

ای خدا ، پروردگارم، هر که باشم هر چه هستم من ترا با جان و از دل شکر گویان می پرستم نیستم من سنگ خارا، در کنار گلعذاران نیستم من تکه ای از سنگ و خاکی در بیابان تو به من درک و شعور و فهم دادی ، حس بودن زندگی کردن ، پریدن، خواب و بیداری ، دویدن خواب دیدن، خواب و رویا ، خنده گریه شاد بودن غم و اندوه فراوان، خوب بودن خوب دیدن به صبوری و تحمل، دوست و دشمن را مروت رفت و آمد در گلستان، بوستان یا در طبیعت رنگ گل ها در طبیعت جلوه ای از روی توست سبزه و برگ درختان ، رنگ و بوی موی توست دوست دارم با تو بودن ، لحظه ها را از پس هم لحظه ای غافل نگشتن، عمر من پروردگارم ای خدایم شکر گویم، من ترا هر دم به جانم دوست دارم، دوست دارم من ترا پروردگارم شعر از شاپور (دکتر حجت اله سلیمانی) ۱۹ فروردین ۱۴۰۳ O God, my Lord, whoever I am, whatever I am I worship you with my soul and from the heart of gratitude I am not a stone, next to the flower gardeners I am not a piece of stone and dirt in the desert You gave me understanding, sense of being Living, jumping, sleeping and waking up, running Dreaming, dreaming, laughing, crying, being happy A lot of sadness, good to see With patience and tolerance, kill friends and enemies Commuting in Golestan, Bostan or in nature The color of flowers in nature is a reflection of you The green and leaves of the trees are the color and smell of your hair I like to be with you, to pass the time Do not be careless for a moment, Omer is my Lord Oh God, I thank you, I love you every time I love you, I love you, my Lord Poetry by Shapur (Dr. Hojat Ollah Soleimani) 19 April 1403